Sabina Kogut

"Kiedyś ktoś mnie zapytał: Dlaczego chodzisz po górach?
Odpowiedziałem, ze ludzi można podzielić na dwa rodzaje:
-na tych, którym nie trzeba tej pasji tłumaczyć,
-na tych, którym się jej nie wytłumaczy!"


"Sztandarowy" dialog, który w 100% określa również i moja osobę. Tak naprawdę nie wiem skąd pojawiło się u mnie zamiłowanie do gór i wspinaczki. Nie staram się również tracić swojego cennego czasu na szukanie odpowiedzi. Góry stały się integralną częścią mojego życia. Nie jestem jednak i nie będę typem "kolekcjonera" górskich szczytów i dróg o trudnych wycenach, jest to sprzeczne z moja filozofią chodzenia po nich...Przebywanie w górach traktuje bardziej jako doświadczenie rozwijające duchowo, kształtujące moją osobowość...Ale nie tylko, to także przekraczanie granic.

Na sam koniec jeszcze jedno z mojej strony:

Utożsamiam się ze stwierdzeniem, iż nie jestem tam gdzie jest moje ciało, jestem tam gdzie jest moja dusza...W związku z tym wniosek nasuwa się sam: jestem "skazana na gór dożywocie".